Trądzik różowaty – zadanie: pielęgnacja.
Trądzik różowaty – zadanie: pielęgnacja.
Trądzik różowaty (łac. rosacea, acne rosacea) – przewlekłe i zapalne schorzenie skóry (dermatoza) dotyczące osób w wieku dojrzałym, które polega na występowaniu wykwitów rumieniowych, grudkowych i krostkowych. Rozwijają się one głównie na podłożu łojotoku oraz zaburzeń naczyniowych. Trądzik różowaty jest chorobą skóry przebiegającą z naprzemiennymi okresami zaostrzenia i wyciszenia objawów.
Trądzik różowaty diagnozuje się u osób dorosłych – głównie u kobiet po 40 roku życia. Chociaż schorzenie częściej występuje u kobiet, to ciężkie postacie, z przerostem o charakterze rinophyma, dotyczą głównie mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada na 30-60 rok życia. Pierwsze symptomy choroby mogą pojawić się przed 25 rokiem życia, ale sam trądzik dopiero po pokwitaniu. Ryzyko zachorowania podnosi zdiagnozowane łojotokowe zapalenie skóry oraz przebyty ostry trądzik młodzieńczy. Zapadalność na trądzik różowaty ocenia się na 1-10% populacji, jest ona zwiększona u osób z I i II fototypem skóry. Skandynawia i Irlandia są obszarami zwiększonej zapadalności.
W przebiegu trądziku różowatego wyróżnia się zmiany:
- Rumieniowe – początkowy etap choroby charakteryzujący się występowaniem przemijającego zaczerwienienia twarzy;
- Grudkowe i krostkowe – najbardziej zróżnicowany morfologicznie okres choroby, w którym występuje przetrwały rumień, okresowo pojawiają się zmiany grudkowe i krostkowe oraz mogą powstawać teleangiektazje;
- Przerostowe – zaawansowane stadium schorzenia, gdzie w obrazie klinicznym dominują zmiany w postaci przyrosłych gruczołów łojowych – zapalne guzy i nacieki.
Objawom głównym może towarzyszyć świąd i pieczenie skóry. Trądzik różowaty najczęściej zajmuje centralne części twarzy – czoło, nos, policzki brodę. W niektórych przypadkach zmiany umiejscawiają się na dekolcie i plecach, skórze głowy oraz w okolicach zausznych, powikłaniem jest często zapalenie spojówek.
Standardowa klasyfikacja przyjęta przez National Rosacea Society wyróżnia pięć postaci trądziku różowatego:
- Rumieniowa z teleangiektazjami;
- Grudkowo-krostkowa;
- Przerostowo-naciekowa;
- Oczna;
- Ziarniniakowa.
W terapii trądziku różowatego dąży się do indywidualizacji leczenia i dostosowaniu go do rodzaju i zaawansowania zmian. W zależności od potrzeb stosuje się:
- Zasady ogólne
- Leczenie kosmetyczne
- Leczenie miejscowe
- Leczenie ogólnoustrojowe
- Lasero i fototerapię
- Leczenie operacyjne
Bardzo istotnym elementem jest odpowiednia pielęgnacja skóry z trądzikiem. Nie jest to łatwe i proces ten przebiega długofalowo. Należy uzbroić się w cierpliwość. Najskuteczniejsze są kosmetyki stosowane systematycznie, szczególnie kremy z zielonej herbaty. Badania prowadzone przez dermatologów potwierdzają, że regularne ich stosowanie znacznie redukuje ilość wyprysków i czerwonych plam na twarzy. Pomocne w leczeniu trądziku będą kremy z niacynamidem, tzn. witaminą B3 oraz z wyciągiem z Chrysanthellum Indicum. Ten rodzaj zioła, dostępny w każdej aptece dobrze sprawdza się w walce z trądzikiem różowatym. Redukuje rumień oraz wzmacnia naczynia krwionośne. Badania wykazały, iż kremy z kwasem azelainowym są równie skuteczne w leczeniu trądziku różowatego, co więcej łagodzą objawy trądziku oraz swędzenie i pieczenie skóry.
Co jest ważne dla osób mających problem z trądzikiem różowatym?
Słońce – promieniowanie UV, które osłabia naczynia krwionośne, nasila się i utrwala rumień oraz zaostrza zmiany w stadium grudkowo-krostkowym. Dlatego też niezwykle istotne jest stosowanie kremów ochronnych z wysokim filtrem nie tylko latem, ale przez cały rok.
Ponadto unikać należy dużych zmian temperatur, ostrych przypraw, gorących potraw, mocnej kawy i herbaty, alkoholu czy stresujących sytuacji. Warto zrobić również test na zakażenie baterią Helicobacter pylori – badania potwierdzają związek między obecnością tej bakterii, a nasileniem trądziku różowatego.
Kluczowym elementem pielęgnacji jest też odpowiednia dieta:
Przede wszystkim należy włączyć do diety warzywa i owoce bogate w miedź, cynk, które ułatwiają gojenie się ran czy witaminę A, tak ważne dla utrzymania równowagi i pięknej cery. Te ważne składniki znajdziemy w marchwi, pomidorach, brokułach czy kalafiorze; wiśniach, kiściach winogron czy śliwkach. Beta – karoten zawarty w witaminie A powoduje także wzmocnienie skóry. Bardzo ważne jest picie odpowiedniej ilości płynów, w tym wody mineralnej niegazowanej. Osoba dorosła powinna jej wypijać minimum dwa litry w ciągu dnia. Wielu lekarzy zaleca też, aby dieta bogata była w naturalne antybiotyki, jakimi są czosnek, cebula, papryka i wszelkiego rodzaju kiszonki. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że przyprawy takie jak papryka chili, pieprz Cayenne i inne mogą bardzo negatywnie wpływać na stan skóry. Odpowiednio zbilansowana zdrowa dieta powinna szybko przyczynić się do szybkiej poprawy stanu skóry, jeżeli zostanie połączona z dobrymi metodami leczenia. Na pewno wpłynie ona również pozytywnie na cały organizm i jego stan zdrowia.